In januari kwam het IMF met een nieuwe studie: “Gold as International Reserves: A Barbarous Relic No More?”
In het verleden vond het IMF, en ook andere instanties, dat goud een ‘barbaars relikwie’ was. Waar ze eerder nog fan waren van hun SDR’s (Special Drawing Rights), een modernere en flexibelere asset dan goud, komt het barbaars relikwie nu weer in beeld bij het IMF.
Ze verwijzen in de studie naar de gewijzigde trend bij centrale banken: opkomende landen die goud zijn gaan kopen sinds de financiële crisis van 2008/2009 vanwege financiële stabiliteit, waarbij goud fungeert als een veilige haven in tijden van onzekerheid.
Daarnaast wijzen ze ook op de sancties die door westerse partijen (VS, VK, en EU) werden opgelegd. Telkens wanneer er sancties werden opgelegd (zoals aan Turkije, Hongarije, en Paraguay), vergrootten de centrale banken van deze landen hun goudreserves.
Het rapport concludeert (vrij vertaald): “Of en in welke mate centrale banken nu hun goudpositie als onderdeel van hun reserves zullen laten toenemen, is gezien de recente gebeurtenissen nog maar de vraag.”
Wat wel reeds duidelijk lijkt te zijn, is dat steeds meer partijen, waaronder dus ook het voorheen goud-sceptische IMF, de veilige waarde van goud zijn gaan zien – iets wat gezien de geopolitieke en economische angst alleen maar zal toenemen.
