Heilige Woede

Beste abonnee,

De laatste keer dat onze gewesten in opstand kwamen tegen een vreemde bezetter was in 1798, toen de landelijke bevolking genoeg had van de stiefmoederlijke behandeling door de Fransen. Die drukten fiatgeld – assignats geheten – aan de lopende band, schaften het lokale gewoonterecht af, en voerden daarbovenop ook nog eens de dienstplicht in: elk boerengezin moest verplicht hun oudste zoon afgeven aan het Franse leger, om zo te dienen als kanonnenvoer in hun absurde oorlogen.

Vandaag de dag zitten we in exact hetzelfde schuitje. De vreemde bezetter is niet langer de Franse natie op zich, maar het is zeker nog steeds diezelfde geest van de Franse Revolutie die in de Europese instellingen de plak zwaait. Het ontwerp voor de Europese Commissie als bestuursorgaan bijvoorbeeld, die op geen enkele manier verkozen wordt, noch afzetbaar is, komt uit de koker van Jacques Delors, en is rechtstreeks gemodelleerd naar het “Comité de salut public” van Robespierre, één van de grootste architecten van “la terreur”. Het is tegen zijn Sans-culottes dat de bevolking in opstand kwam. En terecht.

Tegenwoordig is het namelijk bon ton om elke vorm van kwaadheid, hoe terecht ook, te gaan psychologiseren. Alsof alle kwaadheid uit trauma moet komen, en je nooit met recht en rede op tafel mag slaan. Onzin natuurlijk, want er bestaat ook zoiets als de Heilige Woede. Bij vrouwen kun je die zien als iets of iemand een weerloos leven bedreigt. Dan hebben ze de kracht om een auto omver te gooien met één arm, met hun baby op de andere. Maar ook bij mannen bestaat die Heilige Woede, en die gaat niet over waarden, maar over normen: als op een gegeven moment alle redelijkheid zoek is, dan is het gedaan met palaveren.

Die Heilige Woede is aan het broeien. Je voelt het overal. Het is niet dat men de wetten niet meer wil volgen. Wetten beschermen waarden, en zijn nodig. Het is dat de toepassing van de wetten niet meer redelijk is. De EU versast miljarden richting een niet te winnen oorlog, en ondertussen moeten de boeren het stellen met steeds lagere prijzen, die op zijn minst deels veroorzaakt worden door de invoer van spotgoedkope producten, nota bene precies uit dat oorlogsland. Terwijl de Lage Landen kreunen onder een absurde stikstofwetgeving, zien onze boeren hoe goedkoop Oekraïens graan de markt overspoelt.

Genoeg is genoeg, en iedereen die klaagt dat ie in de file moet staan omdat de meest primaire tak van onze economie eindelijk – God zij dank – in opstand komt en de boel blokkeert, die begrijpt niet waar deze strijd over gaat. Het is een strijd van de traditionele waarden, lokaal verankerd, tegen de globalistische elite die ontworteld leeft in abstracties. Vanuit het standpunt van die elite is er theoretisch niets aan de hand: als de landbouw in Oekraïne goedkoper is, dan is het nog maar logisch dat de landbouw daar wordt gecentraliseerd, en we van de zone Amsterdam – Brussels – Cologne één grote 15-minuten-wereldstad maken, niet?

De centrale planners in Davos vergeten echter één ding: dat de mens meer is dan de “homo œconomicus” die figureert in hun mathematische modellen. Naast financiële rentabiliteit is er ook nog zoiets als de waarde van de eigen tradities, gemeenschap, wetten, taal en geloofsovertuigingen. Die zijn lokaal ontstaan en bevatten soms misschien wel ‘irrationaliteiten’, wanneer vanuit een hoger standpunt bekeken, maar je gaat die zeker niet wegwerken met dwang. Integendeel. De enige manier om die op een vredevolle manier weg te werken, is door waarlijk vrije handel te organiseren tussen de gebieden waar het over gaat.

Dat is uitgerekend niet wat er nu gebeurt. Nu wordt van iedereen gestolen, maar van de ene wat minder, en aan iedereen gegeven, maar aan sommigen wat meer, waardoor de balans finaal doorslaat ten faveure van één bepaalde regio. Al jaren worden de Lage Landen op die manier bestolen, en als er één regio is die een geschiedenis heeft met belastingsopstanden dan is het de onze wel. Ik schrijf alvast aan een nieuw Plakkaat van Verlatinghe. Deze keer niet gericht aan Filips II, maar aan Ursula I, de dark queen van de EU.

En ondertussen blijf ik het herhalen, tot het doordringt in het vakkundig gemanipuleerd bewustzijn van eenieder: Pecunia Centralis Delenda Est .

Brecht Arnaert