Beste abonnee,
De huidige economische wetenschap wordt in essentie nog steeds geregeerd door de definitie die Lionel Robbins eraan gaf: “De studie van menselijk gedrag als een relatie tussen (potentieel oneindige) doelen en schaarse middelen die alternatieve toepassingen hebben” (Robbins, 1935, p. 16) . Dat lijkt een neutrale definitie, maar wie de Oostenrijkse School al wat beter kent, die weet dat neutraliteit niet bestaat: je kunt niet niét subjectief zijn.
Wat als we de definitie van Robbins ook als subjectief gaan beschouwen? Niet als iets dat in steen gebeiteld staat, maar als iets dat hem toestond om in zijn tijd – de harde jaren van het naoorlogse Engeland – vat te krijgen op de werkelijkheid? Neem je dat perspectief, dan ga je weg van de harde, mannelijke, puur logische kijk op de zaken. Dan denk je niet meer in Apollinische termen van afbakening en limitatie. Dan neem je een zachter, omstandiger, meer vrouwelijk perspectief in, waarbij je Robbins met liefde bekijkt, als een kind van zijn tijd.
De reden voor de naoorlogse schaarste op materieel vlak, namelijk, was de vooroorlogse schaarste op spiritueel vlak. Al sinds het begin der tijden probeert het Kwade de mens te knechten, en in 1535 begon dat in Engeland voor het eerst te lukken. Daar waar mensen toen nog leefden in de natuurlijke overvloed die de Schepping te bieden had, begon Henry VIII een steeds groter stuk van die Schepping naar zich toe te trekken, met een steeds grotere armoede tot gevolg. Het resultaat was een serie van revoluties, oorlogen, en finaal ook de Bank of England, die de schaarste bewust ging organiseren.
De Eerste Wereldoorlog, alsook de Tweede, alsook de Derde waar men nu op aanstuurt, zijn 100 % het product van die centrale bankiers, die ons koste wat het kost weg willen houden van het meest bevrijdende inzicht dat er is: voor wie in God gelooft, bestaat schaarste niet eens. Of zoals Christus het zei: “Bidt en u zal gegeven worden; zoekt en gij zult vinden; klopt en u zal opengedaan worden” (Matt 7:7). En dat mag u erg letterlijk nemen: wie in lijn staat met het goddelijke – en in de Griekse mysteriën was dit het Dionysische, vrouwelijke element – leeft in overvloed.
U gelooft mij niet? Lees er dan maar eens “The Ultimate Resource” van Julian Simon op na. Die ging in 1980 een weddenschap aan met Paul Ehrlich, die als bioloog pessimistisch was over de toekomst van de grondstoffenprijzen. Volledig in lijn met de Malthusiaanse illusie beweerde hij dat door de bevolkingsexplosie die op dat moment bezig was de prijs van grondstoffen astronomische hoogtes zou bereiken. Julian Simon daagde hem uit en stelde dat de prijzen van geselecteerde grondstoffen in 1990 lager zouden zijn dan in 1980. Hij zei niet waarom, maar hij wedde er 10.000 USD op, toen een flink bedrag.
En wat bleek: Simon kreeg gelijk. Over de hele lijn. Koper, chroom, nikkel, tin, en wolfraam: stuk voor stuk werden ze goedkoper. Toen begon het debat pas echt. Want in die tijd was de bevolking wel degelijk enorm toegenomen: van 4,4 miljard mensen op de wereld in 1980 naar 5,3 miljard tien jaar later. En toen maakte Simon eindelijk bekend waarom hij met zekerheid kon zeggen dat de prijs lager zou uitvallen: de belangrijkste grondstof waar de mens over beschikt, en tevens ook de meest miskende, is zijn goddelijke creativiteit. Spreek die bron aan, en waarde wordt toegevoegd aan het geld. Dat is de reden dat prijzen zakken.
Vandaag wordt die bron niet meer aangesproken. Integendeel. Mensen wordt aangeleerd om hulpeloos te zijn, en dit ook nog eens doelbewust, door zij die de Satan aanbidden. Angst wordt zoveel mogelijk verspreid, om onze connectie met het goddelijke te verhinderen. Mijn wens voor 2024 is dus dat u die connectie richting de creatieve overvloed mag terugvinden. Dan doen we bij manier van spreken meer met 1 liter petroleum dan met 10 kerncentrales. En mocht Safecapital het veilige kader kunnen zijn waarbinnen u uw werkelijke kapitaal – uw talenten – kan ontplooien, dan maakt u van ons het gelukkigste team ter wereld.
En ondertussen blijf ik het herhalen, tot het doordringt in het vakkundig gemanipuleerd bewustzijn van eenieder: Pecunia Centralis Delenda Est .
Brecht Arnaert
Heb met veel belangstelling gelezen over het “leven van Prana”, zelf doe ik regelmatig aan, zij het bescheiden, intermitterend vasten.
In mijn omgeving wordt dat al als extreem gezien wat ik alvast zo niet aanvoel.
“leven van Prana” lijkt me wel de ultieme manier van preppen, maar dan met een spirituele kant.
los daar van heb ik een zoontje dat eigenlijk niet wil eten, het is zo erg dat het eigenlijk echt niet goed voelt om hem te laten eten.
Hij is nog maar zes maar ik ben wel benieuwd wat er hierin allemaal te ontdekken valt dat hem kan helpen.
Hey Nico,
Inderdaad: pranic living is in mijn ogen zeker mogelijk, je moet er alleen de juiste ingesteldheid voor hebben. Opgepast echter: inzake kinderen zou ik toch eens bij een holistisch arts te rade gaan – het niet eten kan andere oorzaken hebben. Desalniettemin: als er geen klachten zijn, en de ontwikkeling verloopt normaal, dan zie ik er ook geen probleem in.
Inderdaad de beste manier van preppen: weinig (of niets) nodig hebben.
Beste groeten,
Brecht