Beste abonnee,
In mijn vorige blogpost heb ik u goed liggen gehad: ik heb zonder verpinken het standpunt ingenomen dat de dollar níet gaat crashen. Vandaag neem ik het omgekeerde standpunt in en dit omdat ik geloof dat u met de informatie voorhanden zelf tot uw eigen belsuit kunt komen.
Laat mij meteen met de deur in huis vallen: nooit, in de geschiedenis van de mensheid, heeft een land zoveel schulden gemaakt als de VS. Per 23 januari 2023 bereikte hun staatsschuld het ongelofelijke cijfer van 31.000 miljard USD.
Méér dus, dan de gehele jaarlijkse wereldhandel. En dat door een land waar nog geen 5% van de wereldbevolking woont. Ter vergelijking: 20% van de wereldbevolking woont in China, en hun schuld is 9.000 miljard USD.
Hoe is het zo ver kunnen komen? Zeer eenvoudig: als je de link met goud helemaal weghaalt, en die vervangt door een ander, meer politiek getint onderpand, dan staat er vrijwel geen limiet op de schuldgraad.
Dat gebeurde op 15 augustus 1971. Op die dag kondigde Nixon aan dat de VS de dollar niet langer in goud zou uitbetalen indien daar om gevraagd werd, zelfs al hadden ze dat 24 jaar eerder in Bretton Woods plechtig beloofd.
Meteen ging een schokgolf door de financiële markten, die bekend stond als de “Nixon Shock”. Het directe gevolg van die schok was de oliecrisis van 1973: men ging nu op zoek naar een nieuw onderpand.
Dat werd dus petroleum, en toen de VS tijdens de Yom Kippoer-oorlog ook nog eens Israël hielp, was de maat vol: de olieproducerende landen lieten de prijzen met 70% stijgen, en de productie met 5% per maand dalen.
Dit deed de Westerse economieën enorm pijn. Tegen juli 1973 zat Kissinger al op de koffie bij Faisal om een nieuwe deal te maken: “Jongens, wij hebben gezien wat jullie kunnen aanrichten. Laat ons van de nood een deugd maken.”
En zo geschiedde: in ruil voor militaire bescherming van het Kingdom of Saudi-Arabia van al haar vijanden (Israël, maar zeker ook Iran), beloofde het land voortaan haar petroleum enkel in dollars te verhandelen.
Op die manier werd petroleum het de facto nieuwe onderpand van de USD. Niet slecht bekeken van de Amerikanen: zolang je overleg pleegt over de hoeveelheid olie die er wordt opgepompt, kun je blijven inflateren.
De VS kon dus eigenlijk op de kap van de wereld veel meer geld bijdrukken dan dat hun eigen economische groei toeliet. Vandaar de grote inflatie in de jaren 70, die tegen het einde van het decennium opliep naar de 12%.
Tot Volcker kwam, en de rente in juni 1981 van de ene dag op de andere op maar liefst 20% zette. Meteen ging de Amerikaanse economie in recessie, en in 1982 steeg de werkloosheid tot meer dan 10%.
Die recessie was echter kort, en tegen eind 1983 was de Amerikaanse markt weer volledig in evenwicht, de beurscrash van 1987 niet te na gesproken natuurlijk. Maar die was vooral financieel – de economie zelf liep op wieltjes.
Eén en ander heeft natuurlijk ook te maken met de enorme expansie van het Amerikaanse leger: het budget van het Pentagon steeg van om en bij de 300 miljard per jaar in 1980 tot meer dan 450 miljard tegen de jaren 90.
Het waren de jaren van Top Gun, en door zorgvuldig uitgewerkte propaganda ging iedereen in de morele superioriteit van de VS geloven. Ze hadden het grootste leger, de grootste economie, en een onklopbaar monetair systeem.
Maar de waarheid is waarheid: hun uitzonderlijke politieke positie was volledig gebouwd op het breken van de belofte dat de dollar “as good as gold” was en ze die ten eeuwigen dage inwisselbaar gingen houden.
De VS werd dus arrogant, en ging zich in allerlei lokale conflicten mengen, om nog meer macht te verzamelen, en hield zich daarbij niet eens aan eigen regels. Wapenleveringen aan Iran bijvoorbeeld, wat ze zelf verboden.
Vooral in Latijns-Amerika, de achtertuin van de VS, hielden ze lelijk huis, en met behulp van de CIA zorgden ze er zelfs voor dat veel landen zich via corruptie in grote prestigeprojecten diep in de schulden staken.
Ga je de drie decennia na van 1973 (petrodollar) tot 2003 (invasie Irak), dan zie je één langgerekte morele afkalving, waarbij de propaganda van de VS als een “moral nation” langzaam maar zeker afbreekt.
Vooral de leugens van Donald Rumsfeld over de zogenaamde “Weapons of Mass Destruction” en het uitkomen van de wreedheden van het Amerikaanse leger tegen Iraakse krijgsgevangenen zorgden voor een kantelpunt.
Gedurende de eerste 10 jaar na de OUTSIDE JOB die we genoegzaam 9/11 zijn gaan noemen, durfde niemand nog goed kritiek te uiten op wat de VS in allerlei landen aan het mispeuteren was.
Maar sinds de jaren 2011-2012 merk je stilaan hoe meer en meer mensen aan de officiële versie daarvan zijn beginnen twijfelen, en dus ook aan de legitimiteit van al die oorlogen.
Ondertussen is er Poetin, die van de afgeleide aandacht van de VS gebruik maakt om zijn macht te consolideren: de oligarchen die onder Jeltsin nog het land leegroofden, vlogen buiten, en hij begint aan een militaire tegenmacht.
Eens die op punt staat (ook ongeveer rond 2011-2012), zoekt hij toenadering tot de andere naties die de Amerikaanse arrogantie beu zijn, en specialiseert zich daarbij in het leveren van hoogtechnologische luchtafweer (S300 – S550).
Dat doet hij omdat hij weet dat de hele NATO-strategie gebaseerd is op “air superiority”, en ook omdat hij doorheeft dat de NATO niets anders is dan een handpop van de Amerikanen. Zet je die alliantie een hak, dan sta je sterk.
Iran krijgt S-300’s, China ook, en zowat alle landen die zich veilig willen stellen tegen de Amerikaanse methode om ‘democratie’ te introduceren in een land dat zij ondemocratisch vinden (via luchtbombardementen).
Diplomatie gaat traag, en is gebaseerd op vele jaren vertrouwen, maar ondermeer met de Turken slaagt Poetin erin om deals te sluiten over het leggen van pijpleidingen in de Zwarte Zee. Stilaan wint hij ook steun in Azië.
Het is dan ook niet verwonderlijk dat hij voor zijn optreden in Oekraïne door geen enkel Aziatisch, Latijns-Amerikaans, of Afrikaans land op de vingers is getikt: zij weten heel goed dat dit een proxy-oorlog is tegen de Amerikanen.
Maar nog belangrijker dan de fysieke opstand tegen de VS door Rusland, is de monetaire opstand die ondertussen in de achtergrond vanuit China geleid wordt. Zij zijn actief aan het werken aan een ‘de-dollarisatie’ van de wereld.
Ten eerste door een economische ruimte te creëren waarin een alternatief betalingssysteem (CIPS) de transacties kan afhandelen, en niet langer het Westers-gedomineerde SWIFT. “Freezing assets” kan dan niet meer.
Ten tweede door de handel te versterken, en zich daarbij geen bal aan te trekken van de Amerikaanse sancties. Rusland mag geen olie meer verkopen aan de EU? Geen probleem, dan koopt China die wel.
Wat China niet meer koopt, echter, is Amerikaans staatspapier. Sinds 2008 is de voorraad die China daarvan aanhoudt gezakt met maar liefst 30%, en ook alle andere landen van de BRICS schroeven terug op hun aankopen.
Het kan zelfs nog drastischer: Japan – zogezegd een trouwe bondgenoot van de VS – is de machtsspelletjes meer dan beu en koopt openlijk Russische olie boven de price cap van 60 USD die de Amerikanen hadden vooropgezet.
Twintig jaar geleden was dat ondenkbaar! Maar nu liggen de kaarten zo dat China de Amerikaanse economie al sinds 2016 voorbij heeft gestoken als grootste ter wereld, tenminste als je het bekijkt in reële termen (PPP).
Ondertussen leeft de VS in complete ontkenning. Alle nieuwe US Treasuries die niet meer door de rest van de wereld worden opgekocht, moeten ze op een andere manier gaan financieren. Hoe dan? Juist ja! Via de Fed!
Die kopen nu al zélf 60 miljard Amerikaanse staatsschuld per maand op. Dit komt neer op 720 miljard USD per jaar, of al bijna wat China vandaag nog maar bezit, wat maar om en bij de 850 miljard USD meer is.
En het wordt er niet beter op: zowel China als Japan hebben nu de macht om gewoonweg niks meer op te kopen, waardoor de Fed zich wel in de vernieling moét gaan rijden. En de inflatie in de VS was vorig jaar al 8,45%!
Bovendien sluiten zich steeds meer mensen aan bij het originele BRICS-blok – Brazilië, Rusland, India, China, en Zuid-Afrika, samen goed voor bijna 3,2 miljard mensen. Dit tegenover de 1,2 miljard mensen in het Westen.
Die landen kiezen bovendien ronduit voor goud als basis om een nieuwe, meer neutrale, en vooral multipolaire monetaire orde op te bouwen. Goud, dat in politieke termen al sinds 1973 ‘out of the picture’ was, is dus na 50 jaar terug!
Daarom adviseer ik al sinds ik over financiën begon te schrijven om 40% (ja, echt!) van je portefeuille in goud aan te houden. Doe gewoon wat de Centrale Banken doen! Zij zijn al jaren netto-koper van goud.
Want: who has the gold makes the rules!
En het gaat nu heel snel. In een historische mededeling, vorig jaar, kondigden de Saudi’s aan om nu ook Yuans voor hun olie te zullen aanvaarden. Toen was het nog een ballonnetje oplaten – nu doen ze het effectief.
Bovendien zijn de Yuans die op die manier bekomen worden inwisselbaar voor futures op goud op de Shanghai Futures Exchange. Dat is nog niet gelijk aan de fysieke levering van goud, maar het gaat toch al in de richting daarvan.
Die fysieke levering wordt door de Chinezen wel nog tegengehouden. Op de Shangai Gold Exchange, bijvoorbeeld, kun je dus wel goud kopen, in Yuan, maar het mag de kluis niet uit.
Ik vind dat zeer verstandig van Xi Jinping. Want binnen dit en afzienbare tijd zitten al die landen sowieso samen aan tafel voor wat door Kristalina Georgieva in 2020 al aangekondigd werd als een Bretton Woods Moment.
Een nieuwe monetaire conferentie dus, waar de VS na meer dan 50 jaar misbruik van hun monetaire positie op hun plaats gezet zullen worden. Ik gok op een multilaterale afspraak op IMF-niveau, met 20 tot 40% goud als basis.
En dan is natuurlijk de vraag wie dat goud op tafel kan leggen. De VS heeft er officieel iets van een 8500 ton, de Chinezen 2200 ton. Maar iedereen liegt. Het plaatje hieronder klopt dus van geen kanten.
De VS, bijvoorbeeld, stal al enorm veel goud van Irak, Libië en Afghanistan. En in China wordt er elk jaar 400 ton goud geproduceerd. Geen ounce gaat het land uit, en ze kopen alle goudmijnen op die ze kunnen vinden.
De grote vraag is dus wie de hoogste kaarten heeft. De VS denken nu nog dat ze piet-boven-jan zijn, maar ik denk dat ze onvoldoende beseffen hoe enorm de voorraden van de BRICS al zijn. Volgens mij worden ze afgetroefd.
De VS kan het nu wel nog heel vuil spelen. Bijvoorbeeld door zoveel onrust in de wereld te gaan stoken dat alle kapitaal toch weer naar de dollar vlucht. Wat maakt dat de dollar sky-high gaat, en ze onderhandelingsmarge hebben.
Dat is eigenlijk het scenario waar ik op gok. De CIA gaat in de komende jaren overuren draaien in het opzetten van kleuren-revoluties, en het zou mij niets verbazen mochten ze zelfs aansturen op oorlog met China.
Het plaatsen van de Fed-rente op 5% heeft alvast als gevolg dat de Emerging Economies, met die hoge schuldenlast, meer en meer in de problemen komen. En zeker als het ESF de commodities naar beneden manipuleert.
Je moet dus verdorie goed uit je doppen kijken hoe je investeert vandaag. In de Emerging Economies zou ik het zeker niet doen. Je weet gewoonweg niet welke bokkesprongen de Amerikanen nog gaan maken. Een kat in het nauw…
Een man waarmee ik daarover graag van gedachten wissel, is Joachim Van Wing. Een vriend van vele jaren, maar vooral ook iemand die deksels goed weet hoe de petroleum-markt in elkaar zit.
Gisteren nog, reikte hij mij dit artikel aan, waarin op geheel academische en neutrale wijze wordt onderzocht wat er voor nodig is om op een effectieve manier te komen tot een DE-dollarisatie van de wereld.
Om u maar te zeggen: er zijn zovele opinies, de ene al spectaculairder dan de andere. Maar het vergt echt specialistenwerk om het kaf van het koren te scheiden. Want zeg nu zelf: ik had u toch aan het twijfelen gebracht hè?
Goed zo! Dat was het doel! NIETS geloven, en alles zelf onderzoeken, zo moet het zijn. Dat is ook wat ik mijn abonnees telkens voorhoud: doe je huiswerk. Safecapital is slechts het startpunt van uw denken, niet het eindpunt!
Het webinar over dit boeiende thema is intussen volzet. We hadden 1000 plaatsen en deze waren in recordtijd gereserveerd. Hou de website in de gaten voor nieuwe webinar aankondigingen of abonneer u op onze gratis nieuwsbrief.
Ondertussen wens ik u een PRACHTIGE dag!
Beste groeten,
Brecht Arnaert
PS: Heel weldra krijgt u van mij meer info over de livestream mogelijkheid voor de Safecapital Lentemeeting. Stay tuned.
