Na meer dan twee jaar zijn particuliere beleggers, ook wel bekend als het “domme geld”, bijna terug bij break-even. Een recente grafiek van Vanda Research laat zien dat de gemiddelde portefeuille van retailbeleggers met “dom geld” nog steeds een drawdown vertoont, ondanks dat de markten nieuwe all-time highs hebben bereikt.
Dat is niet verwonderlijk, aangezien particuliere beleggers vaak het slachtoffer worden van het psychologische gedrag van de “angst om iets te missen”. De grafiek hieronder toont de “dom geld index” versus de S&P 500. Nogmaals, particuliere beleggers zijn erg long in aandelen ten opzichte van de institutionele spelers die worden beschouwd als het “slimme geld”.
Het verschil tussen beleggers met “slim” en “dom geld” laat zien dat het “domme geld” vaker wel dan niet belegt bij toppen van de markt en verkoopt bij dalen van de markt.
We kunnen de “slim/dom geld” analyse bevestigen door te kijken naar de allocaties van particuliere beleggers in aandelen, obligaties en contanten. Nu de markten overgewaardeerd zijn en recordhoogtes bereiken, is het niet verwonderlijk dat de aandelenallocaties van particuliere beleggers op zeer hoge historische niveaus liggen met lage posities in contanten en obligaties.
Natuurlijk is het niet zo dat particuliere beleggers de markten hoger jagen; het is vooral interessant waar het “domme geld” achteraan jaagt.
De Russell 2000 najagen
“De recente uitbundigheid voor small-cap aandelen is ook niet verrassend, gezien de lange periode van underperformance ten opzichte van de S&P 500 marktkapitalisatie-gewogen index. De hoop op een “inhaalslag” als een “opkomend tij alle boten optilt” is een vaste gok van beleggers, en zoals we hebben kunnen zien, zijn small- en mid-cap aandelen inderdaad achtergebleven bij hun grote kapitalisatie broeders.”
We zien die uitbundigheid in de instroom van kapitaal in small-capitalisatiebedrijven na de stimuleringscheques voor 2020, die een hele generatie “meme stock”-handelaren op Reddit en de Robinhood-app hebben aangewakkerd. De hoop op snelle rijkdom van een small-cap aandeel dat “naar de maan gaat”, samen met een heleboel hype op sociale media apps, heeft de speculatieve rage doen toenemen.
Tegelijkertijd hebben deze detailhandelaren zich op callopties gestort om hun weddenschappen als hefboom te gebruiken. Het risico van speculatieve callopties is dat ze ofwel “winnen” of helemaal “mislukken”. Daarom is het speculatieve risico bij het handelen in opties veel hoger dan bij het kopen van de onderliggende bedrijven.
Particuliere beleggers stapelen echter direct geld in small-cap aandelen, zoals blijkt uit de stijgende wekelijkse instroom.
Vooral in small-cap groeiaandelen versus waarde, met een aanzienlijke versnelling vanaf november 2023 en toenemend in 2024.
Zoals hierboven vermeld, is het nemen van dit soort speculatieve risico’s door kleine beleggers altijd slecht afgelopen. Daarom beschouwt de financiële markt kleine beleggers als “dom geld”.
Dit brengt ons natuurlijk bij de vraag of beleggers weer dezelfde fouten maken.
Een klein probleem kan groot blijken te zijn
In het afgelopen decennium hebben de voortdurende interventies van de Fed geleid tot een enorme toename in de schuldfinanciering van Amerikaanse bedrijven. Natuurlijk, met herhaalde financiële interventies in combinatie met een nulrentebeleid, waarom zouden bedrijven het gebruik van goedkope schulden verhogen?
De hogere schuldenlast vormt geen inherent risico voor bedrijven met een grote kapitalisatie en enorme inkomsten. Voor small-cap bedrijven is het echter een heel ander verhaal. Door de zwakkere economische groei blijft het aantal “zombiebedrijven” toenemen. Wat is een “zombie” in de financiële wereld? Om precies te zijn:
“Zombies’ zijn bedrijven waarvan de schuldendienstkosten hoger zijn dan hun winsten, maar die in leven worden gehouden door onophoudelijk te lenen.
Dit is een macro-economisch probleem omdat zombiebedrijven minder productief zijn. Hun bestaan verlaagt de investeringen in en werkgelegenheid bij productievere bedrijven. Kortom, een neveneffect van centrale banken die hun rentetarieven lang laag houden, is dat ze meer onproductieve bedrijven in leven houden, wat uiteindelijk de langetermijngroei van de economie verlaagt.” – Axios
De onderstaande grafiek laat het probleem zien van het “domme geld” dat zich in small caps verdringt.
Omdat bijna 40% van de Russell 2000 index negatieve winsten boekt, hebben veel bedrijven schulden uitgegeven om hun activiteiten te ondersteunen. In tegenstelling tot veel bedrijven in de S&P 500 die hun schulden herfinancierden tegen aanzienlijk lagere tarieven, waren veel van de Russell 2000 hier niet toe in staat. Het risico is dat als de hogere rentetarieven blijven bestaan wanneer die “schuldenmuur” afloopt, dit de overlevingskansen verder zou kunnen beperken.
Interessant genoeg zien we sinds het begin van het jaar dat kredietnemers terugkeren naar de markt voor herfinanciering. Zoals te zien is, is er een toename van kredietnemers met een B-minus (junk) rating, die al schulden aangaan tegen hogere rentes om oude schulden te herfinancieren. Hoewel we nog vroeg in de cyclus zijn, neemt het risico voor de onderliggende balansen toe.
Zoals we al eerder concludeerden:
“Er zijn risico’s verbonden aan een solide herstel van de economie en de werkgelegenheid in de komende kwartalen. Nu consumenten geen spaargeld meer hebben, zal het risico van een verdere teleurstelling in de verkoopverwachtingen waarschijnlijk blijven wegen op eigenaren van kleine bedrijven. Daarom houden we de rapporten van de NFIB (National Federation of Independent Business) nauwlettend in de gaten.”
Op dit moment jaagt het “domme geld” op momentum te midden van een bullish razernij. Helaas zal dit waarschijnlijk opnieuw teleurstellend blijken wanneer de verwachtingen uiteindelijk botsen met de fundamentele realiteit.
Mooi om bevestigd te zien :-).