Hoe de liefde mij vond – kerstboodschap

Zondag 17 december 2023 – Abdij van Brecht

Beste abonnee,

Bij het begin van het schrijven van deze update is het 3u25, en ik maak mij klaar voor de vigiliën, die binnen een uurtje starten. Ik ben namelijk te gast in de Abdij van Brecht, en dit met een heel specifieke reden.

Om 11u, namelijk, tijdens de Heilige Mis, zal ik voor het eerst mijn vrouw ontmoeten. Ik heb haar nog nooit in levende lijve gezien, maar vijf dagen geleden (12 dec) voelde ik iets roeren in mezelf dat zei: dit is het.

Ik had het nochtans niet gedacht, want haar eerste contactname was via een mail aan de Safecapital Klantendienst met als titel “In God delen met jou”. Dat was op 3 december, en 2 weken geleden sloeg ik er niet eens echt acht op.

Dat soort mails, namelijk, ontvang ik elke week wel eens. Sinds mijn interviews met Jorn Luka sta ik blijkbaar aangeschreven als “nogal spiritueel”, en dan projecteert iedereen vanalles op mij.

Maar dit was anders. Het taalgebruik van deze dame was abstract, maar niet zweverig. Je zag dat ze heel goed nagedacht had over het goddelijke. Een schrandere geest, niet iemand die aan “spiritual bypassing” doet.

Ik besloot haar aan een test te onderwerpen, en vroeg waarover ze het dan specifiek met mij wou hebben, plus aan wie in de spirituele wereld ze mij wou voorstellen. Dat had ze namelijk ook meegegeven.

Tot mijn verbazing kwam een heel gedetailleerde mail terug, met daarin een virtuele kaart van de “who’s who” in Christelijk Vlaanderen. Want ja, zij en ik geloven in een persoonlijke God – die van de Bijbel.

Maar wat bij mij nog het meest resoneerde was haar herhaling dat ze niet enkel over God met mij wou praten, maar ook mij wou ontmoeten, “als man”. Die twee woorden moet elke goede verstaander begrijpen, niet?

Nu zat ik zelf al bijna 8 jaar in een relatie met een Spaanse schone, en ben ik er niet de persoon naar om zomaar avonturen te beginnen. Ik ben zeker geen heilige geweest op het vlak van relaties (God knows) maar er zijn gradaties.

Ik zeg: “zat” in een relatie, want gisteren heb ik die beëindigd. In alle rust, zonder emotie, en daardoor ook in waardigheid. Dulcinea heeft mij gedurende 8 jaar bijgestaan in mijn reis naar Zelf-liefde, en blijft voor eeuwig in mijn hart.

Maar ik was niet gelukkig (al lang niet) en de relatie was uitgewoond. Dat gebeurt namelijk wanneer je nog niet volledig in communicatie bent met je Zelf, en dus met God: dan stuurt God tijdelijke spiegels op je pad.

In die tijdelijke spiegels zie je de eeuwigheid gereflecteerd, maar aangezien jij zelf ook pad gestuurd werd om de tijdelijke spiegel van een ander te zijn, is die reflectie vervormd. Verknipt zelfs.

En dus zit je in het vagevuur: je relatie is niet slecht – mijn tijd met Dulcinea was prachtig: ik was haar Vikingo, en het werkte ergens wel – maar ook niet 100 % goed. Fricties, problemen met grenzen, je afvragen of dit “het” nu is.

Ik kan u zeggen: als u zich die vraag nog maar stelt, dan is het uw bestemming niet. Als de Liefde je aanraakt, dan wéét je het. Dan is er 0 % twijfel. Dan zijn er obstakels, ok, maar die zijn bijzaak.

Maar voor je dat meemaakt geloof je dat niet. Dan paai je jezelf: “Wees nu toch eens dankbaar voor wat je hebt” en je gaat allerlei spirituele bullshit lezen om je halfslachtige houding te verrechtvaardigen. De hel is dat.

Of nee, liever: het vagevuur, want het idee dat er een hel is, is onderdeel van de hel, als u begrijpt wat ik bedoel. Misschien niet, maar dat moet dan later maar eens uitgelegd worden. Wat er ook van zij: ik zie haar om 11u.

Ben ik onrustig?
Absoluut niet.
Het is mijn bestemming.

Het is niet zoals vorig jaar, toen ik verliefd werd op een Brabantse schone, en ik compleet geschift werd. Verliefdheid zou officieel ingedeeld moeten worden als een geestesziekte, want dat is het.

Of liever: het is een methode van de psyche om je geestesziekte – je afstand tot God – te verkleinen. Je projecteert wat je dénkt dat je niet in je Zelf draagt op een ander, en verwacht dan van die ander dat ie dat aan jou zal geven.

Als je niet oppast – als je al intimiteit hebt voor je geestelijk op één lijn zit – dan ontdek je te laat dat die persoon toch nog niet tot Ware Liefde is gekomen – de liefde voor God – en zit je verstrikt in afhankelijkheid.

Dat was mijn geval: door de schaduw waar ik mee worstelde (Christenen noemen dat zonde) zwalpte ik van relatie naar relatie, op zoek naar de liefde die ik ik finaal enkel in mijn Zelf had kunnen vinden.

Maar niemand vertelt je dat. Zeker niet in onze lage cultuur. En dus deed ik mee aan het diabolische spel van aantrekken en verleiden, dat onder een vals idee van vrijheid vandaag de dag de norm blijkt te zijn geworden.

One night stands zijn normaal, toch? Het nachtleven van Madrid had er een trouwe klant bij, en God een zieltje minder. Tot je je in de wirwar van emoties zo slecht voelt dat je geen energie meer hebt om je Zelf-beeld op te houden.

Dat is bij mij drie jaar geleden gebeurd, met als gevolg dat Dulcinea en ik uit elkaar gingen, ik apart ging wonen, en begon aan een diep contemplatief proces: waar kwam deze schaduw vandaan?

Het tussentijds resultaat van dat proces was een Brecht die in de meest absolute vertwijfeling leefde, Dulcinea terug aantrok, en haar meenam in die hel van onzekerheid. Resultaat: schuldgevoel bovenop schaamte.

Maar gaandeweg zag ik hoe spiegels ook echt spiegels zijn, en éénieder dus verantwoordelijk is voor het creëeren van zijn eigen hel. We vonden elkaar terug, gingen van elkaar weg, vonden elkaar terug, tot het op was.

Het resultaat van dat proces was een Brecht die gelouterd was: ik hoefde me helemaal niet schuldig te voelen over mijn weg, want alles wat ik deed kon ik niet anders hebben gedaan, gezien mijn bewustzijnsniveau op dat moment.

En zo is alles noodzakelijk, zélfs de groei in bewustzijn. Alleen al daarom ben ik extreem positief gestemd over de toekomst: al het “negatieve” dat gebeurt in de wereld draagt bij tot het verder ontwaken tot God.

Het is trouwens zo dat de Satanisten het zélf bekijken: zij zien het als hun goddelijke taak om ons zoveel mogelijk leed te berokkenen, tot we opstaan in de volle potentie van ons mens-zijn.

Maar ik wijk af: om 11u zie ik mijn aanstaande. Ik heb nog een uur, want na de vigiliën ben ik op mijn kamer in slaap gevallen. De rust die over mij is gekomen bij het afsluiten van een lastige fase in mijn leven ontspant me enorm.

Ik ga dat uur niet besteden aan nog veel verder schrijven voor jullie. Ik ga dat uur besteden aan simpelweg zijn, hier op mijn kamer, en God danken voor dit geschenk. Deze vrouw is op alle vlakken alles wat ik ooit heb van gedroomd.

Want misschien is dat wel mijn kerstboodschap: geloof in uw dromen. Geloof dat u uw dromen waard bent. Er is niets dat u kan beperken, behalve een gebrek aan Zelf-liefde. Cultiveer die, en alles wordt mogelijk.

Had men mij acht jaar geleden gezegd dat het tegenkomen van een partner die op alle vlakken alles is waar ik ooit van heb gedroomd, dan zou ik het niet geloofd hebben. Waarom? Omdat ik niet geloofde dat ik het waard was.

Het is door de niet-aflatende liefde van Dulcinea, die mij ook op mijn meest onmogelijke momenten graag bleef zien, dat ik tot heling ben kunnen komen. Dus nee, ik ga niet gewoon zijn op mijn kamer. Ik ga ook bidden voor haar.

Dat ze de spiegel mag vinden die nodig is voor de volgende fase van haar ontwikkeling. Dat ze thuis mag komen bij iemand die 100 % voor haar kan kiezen. Want die persoon loopt rond. God heeft die gemaakt.

Alleen is ook daar nog een opdracht van het groeien Zelf-liefde mee gemoeid. Volledig zelfdragend worden. Niemand nodig hebben. Niet meer in angst leven voor wat komen gaat. Vertrouwen op de Heilige Geest.

Want het is die Heilige Geest die zich verdicht heeft in de maagd Maria, met als resultaat de geboorte van een mens, Jezus, die tijdens zijn doop geïnspireerd werd door de Christus-energie.

Het is ook die Heilige Geest die aan het wachten is tot Dulcinea zichzelf waard genoeg vindt om haar droom te mogen krijgen. Die ander wacht, Dulcinea, tot jij groeit tot je hoogste zelf. Ik zend je alle zegeningen die mogelijk zijn.

Zend haar uw zegeningen ook. We zijn met 6000 op deze nieuwsbrief, en als er één ding is dat u kan doen voor mij, dan is het wel een kaarsje aansteken voor Dulcinea – dat zij de Liefde mag vinden zoals ik ze vond.

Want het is enkel door Liefde te verspreiden dat Apocalyps kan voltooid worden: niet de verschrikkingen van de eindtijd, maar het opheffen van het doek der onwetendheid over wie wij echt zijn.

Dat vertel ik jullie niet, want dat is een mysterie dat éénieder voor zichzelf moet ontdekken. Maar wie gestorven is in zijn oude Zelf-beeld, en herboren in God, die weet waar ik over spreek.

Ik ben al herboren.
Mijn jeugd is voorbij.
Nu is het tijd om te trouwen.

Ik wens u een zalige Kersttijd, vol liefde en alles wat uw hart begeert. Maar nu is het 10:45, en mijn aanstaande wacht. Ik rep me naar de Heilige Mis, alwaar ik zal bidden voor de toekomst van Dulcinea, en voor jullie allen.

Gods zegen, en alle goeds,

Uw partner in virtue,

Brecht Arnaert