Beste abonnee,
Het moet 2009 geweest zijn toen ik de film “Zeitgeist” zag en daarin voor het eerst het vermoeden bevestigd kreeg dat ik al sinds mijn jeugd had: ons monetair systeem draait op niets anders dan geloof. De staat verkoopt obligaties (bijv. één groot papier dat de terugbetaling van 100.000 monetaire eenheden belooft) aan de centrale bank, en die maakt dan 100.000 papieren van één monetaire eenheid aan. Die laatste eenheid noemen we om één of andere reden dan geld. En dat is dat. Niets aan de hand. Geld uit lucht.
Het duurde echter nog vele jaren voor ik begreep dat die “één of andere reden” cultuur was. Als je het monetair systeem wil laten werken, dan moet je een cultuur installeren van mensen die niet meer nadenken en klakkeloos de meest basale en voor de hand liggende incentives volgen. Stroomstootje hier, worteltje daar, en je kunt ze laten lopen voor geld, als waren het ratjes in een proefopstelling. Vooral in crisistijden, waarin het duidelijk wordt wie wél nog op de lange termijn kan denken, zien we dat fenomeen: de bron van de prijsvorming is dan niet meer de enkeling die creatief is en iets nieuws op de markt brengt, waardoor andere prijzen moeten volgen, maar net de stomme massa die allemaal hetzelfde doet.
Die prijsbewegingen voorspellen staat gelijk aan puur goud delven. Als je die bewegingen kunt voorzien, dan moet je louter maar als een beer naast de stroom van cash staan om er de vette zalmen uit te slaan. Dat is trouwens ook wat het grote geld doet: niet de stocks zijn van belang, maar de flows – niet de intrinsieke productiviteit van een economie, maar de geldstromen op zich, onafhankelijk van waar die naartoe vloeien. Als je bepaalde ratio’s in het rood ziet gaan en je weet wat die historisch bijna altijd veroorzaakt hebben, dan kun je er je klok bijna op gelijk zetten dat het weer zal gebeuren. En dat – precies dat – zien we vandaag gebeuren in de huizenmarkt in de VS: die is aan een “trage val” begonnen.
In het jaar 2000 had slechts 25% van de Amerikaanse bevolking een schuldratio van meer dan 43% op het inkomen. Dat niveau, 43%, is het zogenaamde spilniveau, het niveau dat banken hanteren om je nog een lening toe te staan. Geef je per maand al meer dan 43% van je bruto-inkomen uit aan vaste schuldenlasten, dan kun je niet nog meer gaan lenen. Als er dus één indicator betrouwbaar is inzake het geld dat de Federal Reserve nog in de markt kan pompen, dan is het die wel: zelfs al zou men de rente op een gegeven moment verder verlagen, dan nog is de vraag wat commerciële banken daarvan zullen willen uitlenen aan een reeds in de schuld verzopen markt.
Want hier komt het spectaculaire cijfer dat niemand in de retail beleggersmarkt schijnt op te merken: op heden, 8 mei 2025, is het percentage van de Amerikaanse bevolking die een schuldratio van meer dan 43% heeft maar liefst 64,47%! Met andere woorden: twee derde van de Amerikaanse bevolking zit zo diep in de schulden dat ze onmogelijk nog extra geld kan lenen, zelfs al verlaagt de FED de rente. Met nog andere woorden: de ‘monetaire magie’ die we de laatste 25 jaar hebben gezien, is aan het einde van haar Latijn. De mayonaise pakt niet meer. Voeg daaraan toe dat ADP, de grootste loonstrookverwerker in de VS, een heel zwak rapport heeft gepubliceerd, en je snapt dat heel wat leningen “subprime” worden.
De oorzaak? Zeer eenvoudig: Trump. Terwijl hij zijn kiezers een “golden era” beloofde, lijkt hij de economie nog dieper in de nesten te werken. Je binnenlandse markt afschermen door invoertarieven te heffen en je export vergroten door te proberen je dollar lager te krijgen, dat werkt vaak. Maar het is nog maar de vraag of de Amerikanen het vertrouwen kunnen blijven behouden in een huizenmarkt met toenemende executieverkopen. De angst lijkt te zijn: “Als ik niet snel verkoop, ga ik binnenkort helemaal niet meer kunnen verkopen.” Nog zo’n tik in het banenrapport, en de vlam slaat in de pan. En dan mag de FED nog alle kranen openzetten, het zal niet en nooit genoeg zijn. Zeg niet dat ik het niet gezegd heb.
Ondertussen blijf ik herhalen, tot het doordringt in het vakkundig gemanipuleerde bewustzijn van eenieder: Pecunia Centralis Delenda Est. Fiatgeld moét vernietigd worden.
Brecht Arnaert
